1.Պատմել հայ-հռոմեական պատերազմների ընթացքի մասին;

Հայկական թագավոր Տիգրանը Մեծը իր 300000 բանակով մտավ Սիրիյա և շարժվում էր դեպի Հնդկաստան: Այդ Սելենդաթագուհուն և ժողովրդին բերեց սարսափի մեջ: Երբ Տիգրանը պաշարեց պտղոմէացիներին, նրա մոտ ուզարկեցին դեսպանությունև դրա հետ էլ շատ ընծաներ: Սիրիան և Պաղեստինը ընթունեցին, որ նրանք կախված են Տիգրանից, այդ փասը վկայում էրհռոմեացի պատմաբան: Կիլիկիայի գրավումից հետ, Տիգրան Մեծը սկսեց համագործակցել Հռոմեկան հանրապետության հետ: Տիգրան Մեծի թագավորության եղել է ահռելի իր չափսերով: Այն գրավում էր տարածքներ, որոնք հասնում էին  Միջերկրականծովից մինչև Կասպից, Կուր գետից մինչև Աղիովիտ: Հայաստանի ճնշման տակ գտնվում էին նրան հարակից բոլոր երկրներ, այդթվում էլ հյուսիսում Վրաստանը և Կավկասյան Ալբանինան, և արաբական ցեղերը հարվում: Բնականաբար, նման վտանգավորհարևանությունը ձեռնտու չէր Հռոմին: Օգոստոսի 6-ին (որոշ աղբյուրներում 7-ին) ք.ա. 69թվականին Տիգրանակերտի տականցկացվեց խոշոր ճակատամատ, որի մեջ հայերն պարտվեցին: Տիգրանակերտի պաշարումը տևեց մի քանի ամիս: Ի վերջոհռոմեացիները կաշառեցին հույն վարձականներին, որոնք պաշտպանում էին քաղաքը և բացում էին դարպասները: Քաղաքապետ Մանկայոսին սպանեցին, իսկ քաղաքը վառեցին: Լուկլուն իր լեգիոնի հետ գնաց Արտաշատ՝ հարուստ ավարգտնելու հույսով:Այդ պահին Տիգրանը և Միհրդատը հավաքում էին իրենց զորքը,նրանք մտածեցին նոր մարտավարություն: Խուսափելով խոշոր մարտերի, հայկական ուժերը փոքր ընդհարումներում ոչնչացնում էին հռոմեացիներին, դարձնելով սննդիմատակարարումը ավելի բարդ: Սեպտեմբերի 22-ին ք.ա. 68 թվին Արածանի գետի մոտակայքում անցկացվեց ճակատամարտ: Այդժամանակ Տիգրանին բախտը ժպտաց: Հռոմեացիները կրեցին հսկայական կորուստներ և ստիպված եղան նահանջել ' Հայաստանի սահմաններից դուրս:

2.Թվարկել հայկական պետության թուլանալու պատճառները;

Հայաստանը սկսեց թուլանալ Արտաշես Բ-ից: Արտաշեսը կորցնելով իր հորը, արթնացրեց իր մեջ վրեժ զգացումը: Նա իր հորը սպանողների դեմ արշավում էր ամբողջ իր զորքով, չմտածելով թիկունքում մնացած ժողովրդի մասին: Նրան լիովին վրեժն էր կառավարում:

3.Համեմատել Տիգրան II և Արտավազդ II արքաներին:

Արտավազդ II-ը հաջորդեց իր հորը Տիգրան Մեծին: Արտավազդ II-ին սպանել են, իսկ Տիգրանը II-ը մահացել է իր մահով: ՏիգրանII-ի կառավարման ընթացքում Հայաստանի ամենահզոր ժամանակն էր, այդ ժամանակ նրա զորքի քանակը հասնում էր 300000 հազարի: Արտավազդ II-ի ժամանակ Հայաստանը, դառնում է մի կողմից Հռոմի, մյուս կողմից Պարթևական թագավորության միջև մղված անհաշտ պայքարի թատերաբեմ, այն չէր նկատվում Տիգրան II-ի ժամանակ, նրա ժամանակ է վերջին անգամ Հայաստանը եղել մեծ հելլենիստական տերություն Տիգրան Մեծի ժամանակ: Նաև Տիգրանի Մեծի կառավարման ժամանակ տարածքները ավելի մեծ էին քան Արտավազդ II-ի ժամանակ, այդ տարածքը հասնում էր Կասպից ծովից մինչև Միջերկրական ծով, որը մոտավորապես 300000կմ² է: