1.Պատմեք XV դարի Հայաստանի մասին;
2.Ապացուցեք կամ հերքեք այն տեսակետը, ուշ միջնադարի հայկական իշխանությունները պետականության բեկորներ էին;
Պետություն նշանակում է հիմնական քաղաքական կազմակերպություն հասարակության, որն իրականացնում է նրա կառավարման, պահպանության, տնտեսականև սոցիալական կառույցներ ։ Ունի ժողովրդավարական իշխանություն, գործառույթները, պետության օրենքները, բյուջե և կառավարվում է թագավորի կողմից:
Իմ կարծիքով 15-րդ դարի հայկական իշխանություերը պետականության բեկորներ չէին, քանի-որ նրան ունի թագավոր, սեփական օրենքներ, անցկացնում էին ժողովներ, ունի կառավարման ձև, տնտեսությունը նույնպես զարգացած էր.
3.Բացատրեք Հայաստանի ազատագրության համար պայքարի առանձնահատկությունները ուշ միջնադարում;
4.Նկարագրեք հայերի շահաբասյան բռնագաղթը:
604 թ. թուրքական սուլթանը նոր բանակ ուղարկեց պար սիկների դեմ: Շահ Աբասը, խուսափելով ընդհարումից, վճռեց ամայացնել օսմանյան բանակիճանապարհին ընկած բնակավայրերը, իսկ բնակչությանը տեղահանել Իրանի խորքերը: Դրանով օսմանյան զորքը կզրկվեր պարենից, օթևանի հնարավորությունիցև այլևս չէր կարողանա շարունակել արշավանքը: Իսկ բնակչությանը գաղթեցնելով Իրանի ներքին գավառներ` շահը հույս ուներ զարկ տալու իր երկրիտնտեսության զարգացմանը: Միա ժամանակ հայ վաճառականությանը փոխադրելով հարավային նահանգներ` նա որոշել էր երկրի հյուսիսային տարածքներումզարգացած մետաքսի առևտուրը փոխադրել Պարսից ծոցի շրջան, ինչը մեծապես կհարվածեր Օսմանյան պետությանը: Պատահական չէ, որ Արաքսի ափին ընկածՋուղա վաճառաշահ քաղաքը հիմնովին բռնագաղթեցվեց: Հայ բնակչության տեղահանությունը սկսվեց 1604 թ. օգոստոսին: Բռնագաղթի ենթարկված հայ բնակչու թյան շարասյունը, Առաքել Դավրիժեցու վկայությամբ, կազմում էր շուրջ 30–40 կիլոմետր ճանապարհ: Հրա մայված էր հրդեհել բոլոր գյուղերը, շեները, խոտի և ՇահԱբաս 170 հացաբույսերի դեզերը: Գաղթեցվեց մոտ 300 հազար մարդ: Տեղահանությունից զերծ մնաց Հայաստանի` օսմանյան բանակի երթուղուց հեռու ընկածնահանգ ների բնակչությունը: Հայ բնակչությունը բազմիցս փորձեց չենթարկվել բռնագաղթի հրամանին կամ խույս տալ գաղթից: Պարսկական զորքը հաշվեհար դարտեսավ Գառնի գյուղի նկատմամբ, որի բնակիչ ները փորձել էին ընդդիմանալ գաղթի հրամանին: Լուր ստանալով, որ օսմանյան բանակն արդեն մտել է Արարատյանդաշտ` շահ Աբասը հրամա յում է գաղթեցվող բնակչությանն արագորեն փո խադրել Արաքսի աջ ափը: Գետանցման ժամանակ մեծ թվով մարդիկ խեղդվում են: Կենդանի մնացած հայերը բնակեցվում են Իրանի տարբեր նահանգ ներում: Սպահանի մոտ Ջուղայի բնակիչները շու տով հիմնում են Նոր Ջուղա բնակավայրը: Իրենց դաժանությամբ պարսիկներին չզիջեցին թուրքերը: Նրանք էլ շուրջ 100 հազար հայերի գե րեվարեցին և վաճառեցին ստրկության: Այս բռնա գաղթերիարդյունքում Հայաստանի տասյնակ գա վառներ կորցրին իրենց բնիկ ազգաբնակչության զգալի մասը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий