Լեգենդներ և բալլադներ

Կարդալով ,,Ասպետի Սեր,, վիպակը ես հասկացա, որ աշխարհում շատ քիչ մարդիկ կան, որ հանուն սիրո, բաժանվեն իրենց երկրորդ կեսից: Այս պատվածքում գեղեցկուհին խնդրեցասպետին, որ նա լքի ամրոց հանուն սիրո և ասպետ կատարեց այս գեղեցկուհու կամքը: Նա մինչև իր կյանքի վերջ չտեսավ իր սիրուն, չգնաց ամրոց, բայց նրա հոգին ավանդեցերջանկությամբ, որ նա կարողացավ կատարել իր սիրո կամքը:

Գարիբալդիականը

Կարդալով այս պատվածքը ես հասկացա, որ ամեն մարդ իր կյանքում կարող է տեսնել և հայրենիքի անկում և զարգացումը: Ամեն մարդու համար էլ հայրենիքը մեծ նշանակություն ունի, որովհետև նա այնտեղ է մեծացել, զարգացել, ձևավորվել որպես մարդ, ստացել այնտեղի մշակույթի գաղթնիքները և այդ ամենից շատ դժվար է բաժանվել:

Վերլուծություն

ՄԱՅՐԻԿԻՍ
Հայրենիքես հեռացել եմ, 
Խեղճ պանդուխտ եմ , տուն չունիմ,
Ազիզ մորես բաժանվել եմ,
Տըխուր-տըրտում, քուն չունիմ:
Սարեն կուգաք, նախշուն հավքե՛ր,
Ա՜խ, իմ մորս տեսել չե՞ք.
Ծովեն կուգաք, մարմանդ հովե՜ր,
Ախըր բարև բերել չե՞ք:
Հավք ու հովեր եկան կըշտիս,
Անձեն դիպան ու անցան.
Պապակ-սրտիս, փափագ-սրտիս
Անխոս դիպան ու անցա՜ն:
Ա՜խ, քո տեսքին, անուշ լեզվին
Կարոտցել եմ, մայրի՛կ ջան.
Երնե՜կ, երնե՜կ, երազ լինիմ,
Թըռնիմ մոտըդ, մայրի՜կ ջան:
Երբ քունըդ գա, լուռ գիշերով
Հոգիդ գըրկեմ, համբույր տամ.
Սըրտիդ կըպնիմ վառ կարոտով,
Լա՛մ ու խընդա՛մ, մայրի՜կ ջան

Այս պատվածքում Ավետիք Իսահակյանը արտահայտում իր սերը իր մոր նկատմամբ:  Իր մոր նկամամբ կարոտը՝ այդ վիշտը, նա համեմատում է հայրենիքից փախչելու կամ տուն չունենալու հետ: Նա ցանկանում է ամեն կերպ տեսնել իր մորը, նույնիսկ երազում: Այդ վիշտը նա ցանկանում է վանել իր միջից, քանզի այն իր մեծ ցավ է պատճառում: Միայն այդ վիշտը իր մեջ, կարող է բուժել իր մայրը, իր քնքուշ ձայնով, փափուկ ձեռքերով, բարի հայացքով: