Փոխի՛ր մեջբերվող ուղղակի խոսքի շարադասությունը և համապատասխանաբարփոխիր կետադրությունը։
Եկավ դևն ու հարցրեց.
— Արքա՛, ո՞ւր է իմ ոսկին. Չէ՞ որ մեր զրույցից շատ օրեր են անցել։
— Արքա՛, ո՞ւր է իմ ոսկին. Չէ՞ որ մեր զրույցից շատ օրեր են անցել։
-Արքա,- եկավ դևն ու հարցրեց,- ո՞ւր է իմ ոսկին. Չէ՞ որ մեր զրույցից շատ օրեր ենանցել։
Տեսնելով հյուրերին՝ տանտերն ընդառաջ է գալիս ու ասում.
-Մենք վաղուց էինք ձեզ սպասում, ներս եկեք, բոլորիս էլ շատտ ուրախացրիք դուք ձերգալով։
-Մենք վաղուց էինք ձեզ սպասում, ներս եկեք, բոլորիս էլ շատտ ուրախացրիք դուք ձերգալով։
-Մենք վաղուց էինք ձեզ սպասում,- Տեսնելով հյուրերին՝ տանտերն ընդառաջ է գալիս ուասում,- ներս եկեք, բոլորիս էլ շատտ ուրախացրիք դուք ձեր գալով։
– Մեծ եղավ իմ ուրախությունը, երբ մեր ընդհանուր ծանոթներից իմացա, որ քույրդսովորում է մեր դպրոցում,- ասաց ընկերս, երբ հանդիպեցինք։
– Մեծ եղավ իմ ուրախությունը,-ընկերս ասաց,-երբ մեր ընդհանուր ծանոթներիցիմացա, որ քույրդ սովորում է մեր դպրոցում:
–Տեսնում եմ,- անթաքույց դժգոհությամբ ասաց մեզ սպասավորը,- խոսքներդ մեկ եքարել ու ինձ հալածում եք։
Սպասավորը անթաքույց դժգոհությամբ մեզ ասաց.
-Տեսնում եմ՝ խոսքներդ մեկ եք արել ու ինձ հալածում եք
–Մեն-մենակ եմ եկել, հա՛յր,-խոնարհվելով շշնջաց որդին,- մի՛ մտածիր անցյալի մասին։
Խոնարհվելով որդին շշնջաց .
-Մեն-մենակ եմ եկել, հա՛յր, մի՛ մտածիր անցյալի մասին:
-Մեն-մենակ եմ եկել, հա՛յր, մի՛ մտածիր անցյալի մասին,-խոնարհվելով որդին շշնջաց :
–Եթե հարցնում եք իմ ու ուսուցչիս հարաբերությունների մասին,- ասում է Արիստոտելնիր աշակերտներին,- պիտի ասեմ, որ Պլատոնն իմ բարեկամն է, բայց ճշմարտություննինձ համար ավելի թանկ է։
Եթե իմ ու ուսուցչիս հարաբերությունների մասին եք հարցնում, պիտի ասեմ, որՊլատոնն իմ բարեկամն է, բայց ճշմարտությունն ինձ համար ավելի թանկ է,-ասում էԱրիստոտելն իր աշակերտներին:
Արիստոտելն ասաց իր աշակերտներին.
-Եթե իմ ու ուսուցչիս հարաբերությունների մասին եք հարցնում, պիտի ասեմ, որՊլատոնն իմ բարեկամն է, բայց ճշմարտությունն ինձ համար ավելի թանկ է:
Մայրը ձեռքի դերձանը ցած դրեց և գլուխը տարուբերելով՝ ասաց.
-Էհ, չգիտեմ, որդիս, հայրդ ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ մեր կողքին լիներ։
-Էհ, չգիտեմ, որդիս, հայրդ ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ մեր կողքին լիներ։
-Էհ, չգիտեմ, որդիս, հայրդ ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ մեր կողքին լիներ,- ասաց մայրըձեռքի դերձանը ցած դնելով և գլուխը տարուբերելով :
Կրտսեր քույրս, հենց որ մենանկ էինք մնում, ասում էր.
-Ընչացքդ արդեն սևացել է. տան տղամարդը դու ես, դու էլ որոշիր, թե ինչ անենք։
-Ընչացքդ արդեն սևացել է. տան տղամարդը դու ես, դու էլ որոշիր, թե ինչ անենք։
-Ընչացքդ արդեն սևացել է. տան տղամարդը դու ես, դու էլ որոշիր, թե ինչ անենք,-ասումէր կրտսեր քույրս, հենց որ մենակ էին մնում:
Ճանաչեցի՞ր ինձ,- հարցրեց Սահակը ծերունուն,- դու իմ հոր զինակիցն ես եղել։
Սահակը ծերունուն հարցրեց.
-Ճանաչեցի՞ր ինձ, դու իմ հոր զինակիցն ես եղել:
Տեսնելով տնօրենին՝ քարտուղարը հարցրեց.
-Ինչո՞ւ եք մնում քաղաքում. չէ՞ որ այստեղ մնալով դուք վտանգի եք ենթարկվում։
-Ինչո՞ւ եք մնում քաղաքում. չէ՞ որ այստեղ մնալով դուք վտանգի եք ենթարկվում։
Ինչո՞ւ եք մնում քաղաքում, -տեսնելով տնօրենին՝քարտուղարը հարցրեց, չէ՞ որ այստեղմնալով դուք վտանգի եք ենթարկվում:
Ծերուկը, վեր կենալով տեղից, ասաց ինձ.
— Դու, սիրելի՛ս, լավ խորհիր անելիքդ մինչև վճռական քայլ անելդ։
— Դու, սիրելի՛ս, լավ խորհիր անելիքդ մինչև վճռական քայլ անելդ։
— Դու, սիրելի՛ս, լավ խորհիր անելիքդ մինչև վճռական քայլ անելդ,- ասաց ինձ ծերուկը,վեր կենալով տեղից:
2. Տրված ուղղակի մեջբերվող խոսքով նախադասությունները վերածեք անուղղակիխոսքով նախադասության։
Եկավ դևն ու հարցրեց արքային, թե ո՞ւր է իր ոսկին, չէ՞ որ մեր զրույցից շատ օրեր ենանցել:
Տեսնելով հյուրերին՝ տանտերն ընդառաջ է գալիս ու ասում, որ
իրենք վաղուց էինք մեզ սպասում, ասում էր, որ ներս գանք, մենք էլ իրենց շատուրախացրինք իրենց մեր գալով։
իրենք վաղուց էինք մեզ սպասում, ասում էր, որ ներս գանք, մենք էլ իրենց շատուրախացրինք իրենց մեր գալով։
– Մեծ եղավ իմ ուրախությունը, երբ մեր ընդհանուր ծանոթներից իմացա, որ քույրդսովորում է մեր դպրոցում,- ասաց ընկերս, երբ հանդիպեցինք։
Ընկերս ասաց, երբ հանդիպեցինք, որ մեծ եղավ իր ուրախությունը, երբ իր ընդհանուրծանորթներից իմացավ, որ քույրս սովորւմ է իր դպրոցում:
–Տեսնում եմ,- անթաքույց դժգոհությամբ ասաց մեզ սպասավորը,- խոսքներդ մեկ եքարել ու ինձ հալածում եք։
Անթաքույց դժգոհությամբ մեզ սպասավորը ասաց, որ նա տեսնում է, որ մենք խոսքներսմեկ ենք արել ու իրեն հալածում ենք:
–Մեն-մենակ եմ եկել, հա՛յր,-խոնարհվելով շշնջաց որդին,- մի՛ մտածիր անցյալի մասին։
Որդին խոնարհվելով շշնջաց հորը, որ մեն մենակ է եկել, որ չմտածի անցյալի մասին:
–Եթե հարցնում եք իմ ու ուսուցչիս հարաբերությունների մասին,- ասում է Արիստոտելնիր աշակերտներին,- պիտի ասեմ, որ Պլատոնն իմ բարեկամն է, բայց ճշմարտություննինձ համար ավելի թանկ է։
Արիստոտելն իր աշակերտներին ասում է, որ եթե իրենք հարցնում են իր ու իր ուսուցչիհարաբերությունների մասին, պիտի ասի, որ Պլատոնն իր բարեկամն է, բայցճշմարտությունը իր համար ավելի թանկ է:
Մայրը ձեռքի դերձանը ցած դրեց և գլուխը տարուբերելով՝ ասաց.
-Էհ, չգիտեմ, որդիս, հայրդ ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ մեր կողքին լիներ։
-Էհ, չգիտեմ, որդիս, հայրդ ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ մեր կողքին լիներ։
Մայրը ձեռքի դերձանը ցած դրեց և գլուխը տարուբերելով ասաց որդուն, որ չգիտի, իրհայրը ի՞նչ պիտի աներ, եթե այժմ իրենց կողքին լիներ:
Կրտսեր քույրս, հենց որ մենանկ էինք մնում, ասում էր.
-Ընչացքդ արդեն սևացել է. տան տղամարդը դու ես, դու էլ որոշիր, թե ինչ անենք։
-Ընչացքդ արդեն սևացել է. տան տղամարդը դու ես, դու էլ որոշիր, թե ինչ անենք։
Կրտսեր քույրս, հենց որ մենան էինք մնում, ասում էր, որ ընչացքս արդեն սևացել է, տանտղամարդը ես եմ, ես էլ պետք է որոշեմ, թե ինչ անեմ:
Ճանաչեցի՞ր ինձ,- հարցրեց Սահակը ծերունուն,- դու իմ հոր զինակիցն ես եղել։
Սահակը ծերունուն հարցրեց, թե նա ճանաչեց իրեն, նա իր հոր զինակիցն է եղել:
Տեսնելով տնօրենին՝ քարտուղարը հարցրեց.
-Ինչո՞ւ եք մնում քաղաքում. չէ՞ որ այստեղ մնալով դուք վտանգի եք ենթարկվում։
-Ինչո՞ւ եք մնում քաղաքում. չէ՞ որ այստեղ մնալով դուք վտանգի եք ենթարկվում։
Տեսնելով տնօրենին՝քարտուղարը հարցրեց, թե ինչո՞ւ ենք մնում քաղաքում, չէ՞ որայստեղ մնալով մենք վտանգի ենք ենթարկվում:
Ծերուկը, վեր կենալով տեղից, ասաց ինձ.
— Դու, սիրելի՛ս, լավ խորհիր անելիքդ մինչև վճռական քայլ անելդ։
— Դու, սիրելի՛ս, լավ խորհիր անելիքդ մինչև վճռական քայլ անելդ։
Ծերուկը, վեր կենալով տեղից ասաց ինձ, որ ես, լավ խորհեմ անելիքիս մինչև վճռականքայլ անելը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий