Գայլը ծերանալով գնաց հոտի մոտ և ասաց. «Ապաշխարող եմ հիմա և ձեզ շատ եմ տրտմեցրել, և դրա պատճառով ցանկանում եմ գալ և ձեր տան համար ավելին անել, որպեսզի թողություն լինի, ձեր մանուկը պահպանել այլ գայլերից։Եվ ուրախությունը չանցած ասեցին. «Էլ նեղություն չտանք նրան»։ եվ սպասեց, մինչև գառները մեծացան, և սկսեց ուտել ու պատառոտել, մինչև տեսավ շատերին և սատկեց:
Այս պատմվածքում հեղինակը ցանկանում է ասել, որ ինչքան էլ մարդը փորձի իր էությունը թաքցնել, միևնույն է իր արարքներով նա կցույցտա իր իսկական դեմքը։
Комментариев нет:
Отправить комментарий