ՄԱՂԹԱՆՔ
Այս պատվածքում Մուշեղ Գալշոյանը ուզում է ցույց տալ, որ Կոմիտասն անտարբեր մարդ չէր: Նա տեսնելով, որ Տիգրանը լաց էր լինում, օգնեց նրան, նույնիսկ գիշերը չքնեց՝ լսելով Տիգրանի շնչառությունը: Կոմիտասը տարբերում էր մարդկանց երգելու ունակությունը և այդ երաժշտության բառերից հասկանում էր, թե այդ մարդը որտեղի բնակիչ էր, նույնիսկ եթե այդ երաժշտությունում նշվում էր , թե գրողը որտեղից է, նա միևնույն է, պնդում էր իր ասածը:
Աշունն է, անձրև
Անձրև է, գետինը խոնավ է։ Տերևները ընկնում են՝ զարդարելով գետինը տարբեր գույներով։ Երկնքում չի երևում ոչ մի կենդանի էակ։ Բնությունը թոռոմում է, ծիածանն է երևում։ Աշունը իր տեղն է զիջում ձմռանը։ Մարդիկ իրենց հագուստները փոխում են՝ դարձնելով ավելի տաք։ Երկինքն ամպած է, ամպրը քիչ նոսրանալով, արևին են ցուցադրում մարդկանց։ Անձրևն իր կաթիլներով ջրում է բնությունը, փորձում թարմ պահել այն, բայց միևնույն է, բնությունը թոռոմում է, կենդանիները քուն են մտնում և վերջապես ձմեռն է գալիս ։
Комментариев нет:
Отправить комментарий