Այս պատմվածքում Սարոյանը ցանկանում է ասել, որ մարդիկ եթե ինչ-որ մի թեմայի շուրջ սկսում են զրուցել, և երկուսն ունենում են տարբեր կարծիքներ, ապա այդ վեճն չի կարող երբեք ավարտվել, միայն կարող է ավարտվել այն ժամանակ, երբ մի կողմը ուղղակի ժամանակ չկորցնելու համար համաձայնվի դիմացինի հետ: Սարոյանը ուզում է ասել, որ վեճերից առաջ միշտ պետք է ընդհանուր հայտարարի գալ, քանզի ամենքս էլ մի բանը տարբեր ձևերով ենք հասկանում, և դրա շուրջ վիճելը անիմաստ բան է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий